วัดระฆังโฆสิตาราม

วัดระฆังโฆสิตาราม เดิมชื่อ วัดบางว้าใหญ่ หรือ วัดบางหว้าใหญ่เป็นวัดที่มีมาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ภายหลังการเสด็จขึ้นครองราชย์ของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พระองค์ทรงใฝ่พระทัยในการพระพุทธศาสนา พระราชทานพระบรมราชูปถัมภ์ยกวัดบางหว้าใหญ่ ขึ้นเป็นพระอารามหลวงอยู่ในเขตกำแพงเมืองธนบุรีคราวสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีเสด็จพระราชดำเนินไปรวบรวมชุมนุมที่เมืองนครศรีธรรมราช เมื่อเสร็จราชการสงครามแล้วสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงให้รวบรวมพระไตรปิฎกพร้อมกันนั้นก็ได้อาราธนาอาจารย์สี พระสงฆ์ผู้มีความแตกฉาน เสด็จกลับกรุงธนบุรีทั้งทรงตั้งให้เป็นสมเด็จพระสังฆราช ทำการสังคายนาพระไตรปิฎก อีกทั้งทรงรับสั่งให้เจ้าพระยาศรีธรรมาธิราช อรรคมหาเสนาบดี จัดหาช่างเพื่อเขียนสมุดภาพไตรภูมิ ณ วัดบางหว้าใหญ่แห่งนี้

ตำหนักแดง

ตำหนักแดงนี้คาดว่าสร้างในสมัยกรุงธนบุรีมีลักษณะเป็นเรือนไม้สักฝาปะกน ปิดทอง หน้าจั่วแบบฝาปกนเจาะช่องหน้าต่างเล็กๆ 2 ช่อง ประตูหน้าต่างเขียนลายรดน้ำ เรือนไทยหลังนี้นับว่ามีขนาดใหญ่พอสมควร สังเกตได้จากความกว้างของอาคารถึง 11 เมตร ความสูงของห้องจากพื้นถึงเพดาน 5.50 เมตร เชื่อกันว่าเป็นที่ประทับทรงกรรมฐานของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีสันนิษฐานจากพระดำรัสของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพซึ่งได้ตรัสกับสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ เมื่อครั้งเสด็จทอดพระเนตรกุฏิ ความว่า “นี้เป็นตำหนักปรกของพระเจ้ากรุงธนบุรี หลักฐานอ้างอิงคือฝาประจัน ที่ใช้กั้นห้องภายใน เดิมเขียนรูปอสูรกายต่างชนิดและมีพระภิกษุเจริญกรรมฐาน ซึ่งสอดคล้องกับอุปนิสัยของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี แต่ปัจจุบันภาพเหล่านี้ได้ลบเลือนหายไป” ต่อมาภายหลังกรมพระราชวังบวรสถานพิมุข ผู้เป็นพระสวามีของพระราชธิดาพระองค์หนึ่ง ของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี เป็นผู้ถวายให้แก่วัดระฆัง เพื่อเป็นกุฏิสงฆ์